peki ya?

29 Nisan 2009 Çarşamba

bir balığın son nefesi

ağır bu yük,
çok ağır…
sen bir başkasısın ya şimdi,
‘hiç’ten de aşağıdayım belki.
balçık kıvamındaki nefeslerim,
ve toprak tadındaki yüreğim yaramaz artık bu bedene.

derin bu yara,
çok derin…
tenin bir yolcu olmuş ya şimdi,
derim çığlıklar atar damarlarıma.
deprem sonrası kimlik arayışlarım
ve ölüm sonrası çözüm buluşlarım çare olmaz bu çırpınmalara.

kimsesiz bu acı,
hiç kimsesiz…
neyim ki ben senin yalnızlıklarına siper olacak,
kimim ki seni bu sessizlikten çekip kurtaracak?
saçlarımın rüzgarda sihirli gel-gitleri
ve gözyaşlarını silen parmaklarımın samimiyeti mutlu bir son olmaz artık bu masala.

başka bu dünya,
bambaşka…
yüzüme hüznün gölgesi düştü ya şimdi,
kendin olma diyor bir ses durmadan,
sakın kendin olma!
senden bir hayır gelmez artık o adamlara.

değişen onca şeyin arasında,
değişmeyen hep aynı veda…
gülüşümle süslediğim gidişimi, ölüşümle bir türlü bütünleştiremedim ya,
her gün hep aynı prova!

elimde bir bira, dudağımda son iki çift laf, zihnimde o oda,
tekmeliyorum ayaklarıma iliştirdiğim sandalyeyi defalarca…

23.12.2007 / 21.11

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder