bırakın şuracıkta öleyim…
bir şilep süzülsün bileklerimden sivrice
damarlarımdan dalga dalga hayatım süzülsün
gözlerimin feri sonuma damla damla dökülsün
değersiz hayatım kendi kendini öldürsün
bırakın şuracıkta öleyim…
kimseler görmesin diye kirli bir bez parçasıyla örtün üstümü
maceraperest ayaklar durmadan çiğnesin ölümü
biriktirdiğim anılarımı tek tek söküp alın dudaklarımdan
alın ki mezarımda kemirmeye devam etmesinler ruhumu
bırakın şuracıkta öleyim..
tek noktamı yüreğime sapladım biraz önce
pis kokulu irinler fışkırdı yalnızlığımdan
içimden bir çocuk çıktı, gözleri gözlerimi aradı
yüreği buz tuttu karanlığımdan, korkunçluğumdan, yokluğumdan
bırakın şuracıkta öleyim…
bu son satırları bile haketmiyorum…
19.05.2008 – 12.02
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder