apansız bir gecenin zamansız bir anında bir karabasan gibi üstüne çökeceğim
uyanıkken içine düştüğün bu kabusu anlamayacaksın !
kurtulmak için çırpınırken ellerin, bir yandan umarsızca beni çağıracak nefesin
kendinden nefret edecek, zayıflığına katlanamayacaksın !
kalbini ellerimin arasına gömüp ona senin daha önce hiç yaşamadığın bir can vereceğim
içinde uğuldayan bu sevgiyle yaşayamayacaksın !
duvarlar öreceğim yalnızlığına, duvarlar yıkacağım başıboşluğundan
yükseklerde boğulup yine de atlayamayacaksın !
sonra birden bir ümit sokacağım dilimle ağzına ve oradan bütün ruhuna
ne olduğunu anlamayacaksın !
sesimi bir kez olsun duymak için yalvaracaksın
duyamayacaksın ! kahrolacaksın !
unutma ne demişti şair :
“beni görünce taş kesileceksin
ağlamayacaksın ! ağlamayacaksın !”
22/08/07 - 10.29
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder