her şey herkesin bildiği bir oyunu oynamaya yeltenişimizle başladı
herkes gibi olabilme umuduydu belki de, mutluluğu kolayda arama çabasıydı
ben vardım, sen vardın, oyunumuz vardı kurallar vardı
güzeldi ilk bakışta serüven, bir ebe ben bir ebe sen bir ben bir sen
paytakça koşuşturmalarımız arasında bütün gerçekler saydam kalmıştı
korkularımız vardı içine saklanıp da kimselerin bizi bulamamasını garantilediğimiz
ümitlerimiz vardı uzaklara gönderip özlem duymayı tercih ettiğimiz
ben vardım sen vardın biz vardık sadece düşlerle beslediğimiz
bütün o hayat telaşesinde oyunumuz bütün mahkumlara dil çıkarışımızdı
derken vakit geçti, oyun ilerledi, bir dalgınlık anında gerçekler su yüzünde belirdi
bu oyunda da her oyunda olduğu gibi bir kazanan bir kaybeden belirlenmeliydi
kazanan kalan, kaybeden kaçan, oyuncular kanan, kurallar yavandı
oyun oynayan küçük çocuklar bile eninde sonunda acıyı yaşardı
her oyunda olduğu gibi geriye iki masum gülücük, üç beş sıyrık, az biraz burukluk, çokca da anı kalırdı
her ne kadar tekrar tekrar oyuna geri dönülmek istense de bir zaman sonra heyecanlar sıradanlaşırdı
perde her şekilde kapanırdı
her şey herkesin bildiği bir oyunu oynamaya yeltenişimizle başladı
saklan/baç oynadık
kaybettik…
19 nisan 23.38
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder