GİZ-LENMEKTE

Dışarısı sessiz,
Durgun bir sükunet var şimdi göğün yerle bitiştiği yerde
Gün geceye devrediyor efkarını,
Gece günün susmaya başladığı yerden devam ediyor.

Dışarısı sessiz,
Sanki birazdan bir fırtına kopacak ama yine kimsenin kılı kıpırdamıyor.
Bir tek zaman biraz huzursuzmuş gibi,
Lakin maskelere gizlenmiş yüzler killi suratlarındaki ifadeyi hiç bozmuyor.

Dışarı sessiz,
Ben durgun...

Durgundan da öte, öyle put gibi durdum.
Duvarlarla kapışıyor hareketsiz vücudum.
Nefesimi birazcık daha tutabilsem kanım donacak,
Beynimi birazcık daha ötelesem varlığım boşluğa karışacak.

Dışarısı sessiz,
Beklemek yine demir atmış gidişinin başladığı yerde.
Hasret özlemle bir olup ufuktan gösterirken kendini,
Kararlı karanlık yine pusu kurmuş onların yolunu kapatıyor.

Dışarısı sessiz,
Aklım yine kendinden firarda.
Bugün yine o kadar sessiz sevdim ki seni,
Sanki çıtımı çıkarsam vuslat hayal olacaktı.